دارایی های ثابت مشهود ، این گروه یکی از طبقات مهم ترازنامه هستند که عبارتند از : زمین، ساختمان، ماشین آلات و تجهیزات، اثاثیه و منصوبات، بهسازی زمین. اگر واحد تجاری از دارایی مورد نظر برای ایجاد درآمد از طریق عملیات استفاده کند، در نتیجه این دارایی در زمره دارایی ثابت مشهود قرارمی گیرد.

اگر دارایی فوق به صورت فعال در عملیات مورد استفاده قرار نگیرد آن ها را باید از طبقه دارایی ثابت مشهود خارج و در قالب سایر دارایی ها گزارش کرد. دارایی های ثابت مشهود در زمان تحصیل به بهای تمام شده آن ها در قالب هزینه در دوره هایی که از آن دارایی استفاده می کنیم منظور شود.

دارایی های نا مشهود

دارایی های نا مشهود نیز مثل دارایی های مشهود عموما چندین دوره سود و انتفاع به همراه دارند. تفاوت این دو دسته در این است که دارایی های نامشهود فاقد ماهیت فیزیکی هستند. این دسته از آن جهت ارزشمندند که حقوق و امتیازاتی را برای صاحبان خود به همراه دارند. سرقفلی محل کسب، حق امتیاز ها، حق انتشارات، علایم تجاری و فرانشیز نمونه هایی از دارایی های نامشهود به شمار می روند. در تعیین عمر مفید این دارایی ها باید به عمر قانون، قرار دادی و همچنین حق تمدید آن ها توجه کرد. البته عمر مفید بعضی از دارایی های نا مشهود نا معین بوده و به همین خاطر مستهلک نمی شوند.

سرمایه گذاری های بلند مدت

دارایی های غیر عملیاتی که در تولید کالاها و خدمات مستمر شرکت نقش ندارند جزو این دسته قرار می گیرند مثل سرمایه گذاری در اوراق بها دار و یا سرمایه گذاری در سهام سایر شرکت ها که انتظار می رود سود سهام جدید ایجاد کند. سرمایه گذاری های بلند مدت در ترازنامه پس از دارایی های نامشهود گزارش می شود و مبنای اساسی برای ارزشیابی سرمایه گذاری های بلند مدت بهای تمام سده تاریخی است. منظور از بهای تمام شده سرمایه گذاری، بهای خرید و سایر مخارج تحصیل مثل کارمزد کارگذار، عوارض پرداختی و... می باشد .

نتیجه گیری:

دارایی های ثابت مشهود ، این گروه یکی از طبقات مهم ترازنامه هستند که عبارتند از : زمین، ساختمان، ماشین آلات و تجهیزات، اثاثیه و منصوبات، بهسازی زمین. اگر واحد تجاری از دارایی مورد نظر برای ایجاد درآمد از طریق عملیات استفاده کند، در نتیجه این دارایی در زمره دارایی ثابت مشهود قرارمی گیرد.